Ik was 43 toen ik besloot dat het roer om moest. 

Ik wilde mijzelf opnieuw uitvinden, mijn verworvenheden op andere terreinen inzetten. Op het moment dat ik besloot mijn baan als docent op te zeggen had ik nog geen ander werk, zelfs geen idee wat ik dan zou gaan doen, en toch deed ik het.

Ook nam ik in mijn relatie van toen een andere afslag.

Het was geen kwestie van lef. Het ging om mijn wens om zelf te leren en te groeien.

Als ik was gebleven was ik als vanzelf “uitgegaan”. De vraag die ik je zou willen stellen is welk stappen zou je willen zetten in je werk of leven?’ Of blijf je, maak je een herhaling van zetten, tot je pensioen? Waarin wil jij je manifesteren?

Doe waar je hart het hardst voor klopt.

In alles wat ik doe zit beweging. Dat zorgt voor energie. Energie zorgt ervoor dat je ook lastige kwesties ‘in de bek’ kan aankijken. 

Verder wil ik kwijt dat mijn twee zoons mij het mooiste compliment hebben gegeven nadat de een besloot om zijn rugby carrière in Australië een boost te geven en de ander voor zijn studie naar San Fransico vertrok. ” Mam jij hebt ons altijd geleerd ga je dromen achterna, denk niet na wat niet kan maar wat kan wel. en ja we blijven goed voor onszelf zorgen.” Daar wordt ik dan ,achter een traan, die ik laat stil van. #trots